سیستیت التهاب مثانه است. این عضو برای تجمع و دفع ادرار در نظر گرفته شده است، اما اگر پوشش داخلی آن آسیب ببیند، عملکرد آن آسیب می بیند و فرد شروع به تجربه علائم ناخوشایند می کند. در بیشتر موارد، آسیب شناسی تنها غشای مخاطی را تحت تاثیر قرار می دهد، اما گاهی اوقات روند التهابی به بافت عضلانی نیز گسترش می یابد. سیستیت بینابینی سخت ترین درمان با آن است.
این بیماری عمدتاً زنان را تحت تأثیر قرار می دهد که با ویژگی های آناتومیک مجرای ادرار همراه است. التهاب در مردان به ندرت ظاهر می شود، معمولاً به عنوان یک بیماری همزمان در پس زمینه پروستاتیت مزمن عمل می کند.
علائم
علائم سیستیت کاملاً آشکار است و به سختی می توان آنها را متوجه نشد. به عنوان یک قاعده، بیماری به طور حاد شروع می شود، به همین دلیل است که بیماران به ناراحتی آشکار در دستگاه ادراری توجه می کنند. از جمله تظاهرات آسیب شناسی توجه داشته باشید:
- میل مکرر به ادرار کردن؛
- احساس ادرار ناقص؛
- گرفتگی و درد هنگام ادرار کردن؛
- افزایش دمای بدن؛
- ظهور ترکیبی از خون در ادرار؛
- ادرار کدر (به دلیل وجود چرک)؛
- حالت تهوع، ترسیم درد مانند دوران قاعدگی.
با وجود علائم مشخصه، این بیماری می تواند تظاهرات متفاوتی را نشان دهد. هماچوری همیشه وجود ندارد، اما شدت درد فقط می تواند شبیه ناراحتی خفیف باشد. در هر صورت، در صورت بروز علائم آسیب شناسی، لازم است با پزشک مشورت شود تا در اسرع وقت تشخیص داده شود. بیماری در مرحله حاد در مراحل اولیه به بهترین وجه درمان می شود، اما شکل مزمن برای مبارزه طولانی تر طول می کشد.
اشکال و انواع سیستیت مزمن
با توجه به ماهیت فرآیند التهابی، سیستیت حاد و مزمن است. بسته به منبع توسعه، بیماری می تواند اولیه (یک بیماری مستقل) یا ثانویه باشد (التهاب از مناطق مجاور مانند کلیه منتشر می شود).
با توجه به ناحیه آسیب به غشای مخاطی مثانه، سیستیت رخ می دهد:
- کل (عمومی)؛
- کانونی
اشکال بالینی سیستیت به شرح زیر است:
- کاتارال - التهاب غیر چرکی مخاط مثانه؛
- فلگمونوز - ضایعه چرکی لایه زیر مخاطی؛
- گرانولوماتوز - همراه با بثورات روی غشای مخاطی؛
- هموراژیک که با ترشح خون در ادرار مشخص می شود.
- سیستیت بینابینی - التهاب به تمام لایه های اندام گسترش می یابد.
تعدادی از اشکال نادر نیز متمایز می شوند: سیستیت اولسراتیو، کیستیک، گانگرنوس.
انواع بیماری های التهابی مثانه به دو گروه بزرگ ترکیب می شوند:
- سیستیت خاص، که توسط پاتوژن های عفونت های جنسی ایجاد می شود: گونوکوکی، اوره پلاسما، کلامیدیا.
- سیستیت غیر اختصاصی - از طریق گسل فلور فرصت طلب ایجاد می شود که نمایندگان آن در شرایط عادی منجر به بیماری نمی شوند (به عنوان مثال، E. coli).
در نهایت، سیستیت غیر عفونی در یک گروه جداگانه ترکیب می شود. آنها می توانند تحت تأثیر عوامل آلرژیک، تشعشع، اثرات ضربه ای، حرارتی، سموم انگل ها رخ دهند.
علل سیستیت
در بیشتر موارد، آسیب به مثانه و ایجاد فرآیند التهابی با نفوذ عفونت همراه است، با این حال، سیستیت می تواند ماهیت سمی و آلرژیک داشته باشد. هنگامی که عفونت وارد می شود، بیماری از راه های مختلفی منتقل می شود:
- صعودی - از مجرای ادرار از طریق مجرای ادرار - مثانه را تحت تاثیر قرار می دهد.
- نزولی - در این مورد، عفونت به دلیل التهاب کلیه ها ظاهر می شود، از طریق حالب ها به مثانه می رسد.
- لنفوژن - با جریان لنف از طریق اندام های لگنی در حضور ضایعات اندام های تناسلی.
- هماتوژن - عفونت با جریان خون وارد می شود، اما این مسیر انتشار نادرترین است.
- مستقیم - اگر یک آبسه در داخل مثانه شکسته شود و میکرو فلور بیماری زا مستقیماً به حفره مثانه نفوذ کند ، می تواند در حین کاتتریزاسیون اندام ، عفونت در حین جراحی نیز باشد.
بیشتر اوقات، E. coli باعث تحریک سیستیت می شود. در 80-95٪ موارد پاتولوژی بدون عارضه رخ می دهد. این باکتری به طور معمول در رکتوم یافت می شود، اما زمانی که وارد مجرای ادرار می شود، یک فرآیند التهابی را تحریک می کند. انتروباکتری ها، استافیلوکوک ها، قارچ ها، عفونت های مقاربتی نیز می توانند باعث این بیماری شوند. معمولاً قبل از ظهور علائم واژینیت یا واژینوز باکتریایی است و همچنین می توانید علائم بیماری را ظرف یک روز پس از مقاربت مشاهده کنید (سیستیت پس از مقاربت).
عوامل موثر در ایجاد سیستیت
بدن با ایمنی خوب می تواند با حضور میکرو فلور بیماری زا مقابله کند، بنابراین علائم سیستیت در بیمار ظاهر نمی شود. اما هنگامی که در معرض برخی عوامل قرار می گیرد، خود را نشان می دهد:
- آسیب به غشای مخاطی مثانه؛
- اختلالات گردش خون در اندام های لگن؛
- هیپوترمی؛
- وجود کانون های دیگر در بدن، مانند عفونت کلیه؛
- کاهش قدرت دفاعی بدن؛
- بیماری های التهابی اندام های تناسلی؛
- کمبود ویتامین ها و مواد معدنی در بدن؛
- عدم تعادل هورمونی؛
- بهداشت ناکافی، پوشیدن لباس زیر مصنوعی؛
- استرس و کار بیش از حد؛
- تاخیر در تخلیه مثانه
در حضور این عوامل، سیستیت به سرعت پیشرفت می کند و آسیب شناسی مزمن به مرحله عود خواهد رفت. بنابراین، برای جلوگیری از عود، لازم است از تأثیر عوامل تحریک کننده بر بدن جلوگیری شود.
علل انتقال التهاب حاد به فاز مزمن
فرآیند التهابی در مثانه می تواند به دلیل عوامل بیماری زا مختلف رخ دهد. اغلب این باکتری است، اما سیستیت و علت ویروسی و قارچی وجود دارد. اگر شکل حاد بیماری به موقع تشخیص داده شود، درمان صحیح سیستیت تجویز شود و بیمار تمام توصیه های پزشک را دنبال کند، می توان روند پاتولوژیک را به طور کامل از بین برد و بهبودی حاصل می شود.
اما اغلب زنان مراجعه به پزشک را به تعویق می اندازند، سعی می کنند سیستیت را به تنهایی درمان کنند، به این امید که همه چیز خود به خود از بین برود. در نتیجه زمان گرانبها تلف می شود. میکروارگانیسم ها به طور فعال تکثیر می شوند، شدت التهاب افزایش می یابد. با "قرار گرفتن" کامل در مثانه، میکروب ها به این راحتی موقعیت خود را رها نمی کنند. التهاب مزمن می شود.
همچنین معمولاً پزشک متخصص درمان سیستیت را تجویز می کند، بیمار شروع به مصرف دارو می کند و در لحظه ای که احساس تسکین می کند درمان را به تنهایی متوقف می کند. در نتیجه، پاتوژن ها به طور کامل از بین نمی روند و بازماندگان تقسیم می شوند - سیستیت مزمن تشکیل می شود که به درمان آنتی بیوتیکی مقاوم است.
در نهایت، شرایط زیر به ایجاد سیستیت مزمن کمک می کند:
- کاهش کلی دفاع ایمنی، هیپوترمی؛
- تغییرات هورمونی (بارداری، یائسگی)؛
- بی توجهی به قوانین بهداشت شخصی؛
- بیماری های زنان و زایمان؛
- بیماری های مزمن سایر اندام ها و سیستم ها: دیابت شیرین، تومورهای بدخیم.
علائم سیستیت مزمن
امروزه در جامعه پزشکی، خود اصطلاح "سیستیت مزمن" منسوخ شده است. برای ارتباط بهتر با بیماران از "روش قدیمی" استفاده می شود. یک روند التهابی کند در مثانه سیستیت عود کننده نامیده می شود. علامت اصلی آن ایجاد 2 یا بیشتر تشدید در عرض شش ماه یا 3 قسمت در سال است.
دوره تشدید با علائم مشخصه همراه است:
- تکرر ادرار؛
- درد، سوزش، درد هنگام ادرار کردن؛
- تماس های شبانه؛
- احساس تخلیه ناقص، درد در قسمت تحتانی شکم.
تشدید بیماری ممکن است با افزایش متوسط در دمای بدن، ظاهر شدن خون در ادرار، کدورت آن همراه باشد.
در طول دوره بهبودی، علائم را می توان به طور کامل صاف کرد. اما بیشتر اوقات، بیماران سال ها از ناراحتی در هنگام ادرار و درد متوسط دوره ای رنج می برند.
جدی ترین پیامد سیستیت عودکننده ایجاد مقاومت (مقاومت) پاتوژن ها در برابر داروهای ضد باکتریایی و متعاقب آن تخریب مخاط مثانه است. اپیتلیوم مخاطی دچار تغییر شکل سیکاتریسیال می شود یا با یک سنگفرشی طبقه بندی شده جایگزین می شود. در این مرحله، سیستیت مزمن دیگر با آنتی بیوتیک درمانی به تنهایی قابل درمان نیست. انجام اقدامات پزشکی خاص ضروری است.
سیستیت حاد و مزمن: رویکردهای درمانی
درمان اشکال حاد و مزمن پاتولوژی متفاوت است. معمولاً درمان سیستیت حاد بسیار ساده تر است ، زیرا آسیب شناسی توسط میکروارگانیسم ها تحریک می شود که پزشک دوره ای از درمان آنتی بیوتیکی را تجویز می کند. داروهای ضد باکتری بسیار متنوع هستند. آنها به سرعت به توقف حمله بیماری کمک می کنند و استفاده سیستماتیک از وجوه منجر به درمان کامل سیستیت می شود. آماده سازی های مبتنی بر فسفومایسین کاملاً با التهاب مقابله می کنند.
درمان التهاب مزمن دشوارتر است زیرا با سایر اختلالات پیچیده می شود. درمان پیچیده سیستیت در حال توسعه طولانی مدت با استفاده از چندین گروه از داروها انجام می شود. آنتی بیوتیک ها همچنان پیشرو هستند، اما پزشک داروهای ضد التهاب، ویتامین ها و ترمیم کننده ها را نیز تجویز می کند. به عنوان پیشگیری از عفونت ها و برای تحکیم اثر درمان، داروهای گیاهی، دوره های فیزیوتراپی برای بیمار تجویز می شود.
سیستیت در زنان
اغلب، سیستیت در زنان با تشدید التهاب مزمن همراه است، بنابراین، طبق آمار، هر دوم بیمار دو بار در سال با یک بیماری عود کننده با پزشک مشورت می کند.
این نه چندان در مورد مشکلات در درمان بیماری، بلکه در مورد نیاز به رعایت دقیق دستورات پزشک و حذف عوامل تحریک کننده بیماری صحبت می کند.
سیستیت بعد از مقاربت
سیستیت پس از مقاربت در زنان توسط ناهنجاری های دستگاه تناسلی ایجاد می شود. هنگامی که به پایین و داخل دهانه خارجی مجرای ادرار منتقل می شود، در برابر نفوذ میکرو فلورای بیماری زا مستعدتر می شود. همچنین، مقصر سیستیت پس از مقاربت، مجرای ادرار بیش از حد متحرک است که به راحتی با مالش آلت تناسلی جابجا می شود. در این حالت، غشای مخاطی به راحتی تحریک می شود و میکروارگانیسم های بیماری زا به دهانه مجرای ادرار نفوذ می کنند. علائم و درمان این شکل از آسیب شناسی به یکدیگر مرتبط هستند، بنابراین پزشکان در هر مورد بالینی به صورت جداگانه به مشکل برخورد می کنند.
همچنین، علت سیستیت، تناوب رابطه جنسی مقعدی با واژینال است که انجام آن کاملا غیرممکن است، زیرا میکرو فلور راست روده مستقیماً وارد واژن و مجرای ادرار مجاور می شود. یکی از عوامل ایجاد عفونت های باکتریایی، ورود میکروب ها با دست، ترشح ناکافی مخاط واژن است که باعث ایجاد ترک های کوچک می شود.
علائم التهاب پس از مقاربت متفاوت نیست، اما بیمار ممکن است ظاهر آنها را مستقیماً در ارتباط با رابطه جنسی متوجه شود - معمولاً ناراحتی در 12 ساعت اول رخ می دهد.
درمان سیستیت پس از مقاربت فردی است، زیرا ابتدا باید علت بیماری مشخص شود و درمان به طور دقیق هدایت شود. با ناهنجاری مجرای ادرار، پزشک جراحی پلاستیک را پیشنهاد می کند که در نتیجه مشکل از بین می رود. هم جراحی و هم تزریق هیالورونیک اسید امکان پذیر است. اگر عفونت STI در طول یک رابطه صمیمانه رخ داده باشد، داروهای ضد باکتریایی مورد نیاز است و به دنبال آن میکرو فلور واژن بازسازی می شود.
خون در ادرار چه می گوید
ظاهر شدن خون در ادرار نشان دهنده ایجاد سیستیت هموراژیک حاد است. در انتها ظاهر نمی شود، اما با کل فرآیند ادرار همراه است. وجود گلبول های قرمز رنگ صورتی به ادرار می دهد. همچنین، ادرار می تواند به رنگ "شبه های گوشت" باشد، یعنی دارای رنگ قهوه ای با حضور رشته های مخاطی، نخ ها یا پوسته های قهوه ای باشد.
معمولاً هنگام ادرار با خون، درد شدید، درد در مثانه و احساس کشش در ناحیه کمر وجود دارد. ظاهر شدن خون در ادرار دلیل اجباری مراجعه به پزشک است.
سیستیت در دوران قاعدگی
در برخی از زنان، تشدید سیستیت در پس زمینه تغییرات هورمونی در طول قاعدگی رخ می دهد. در طول قاعدگی، اندام های لگن بیشتر مستعد ابتلا به عفونت هستند، بنابراین موارد زیر می توانند این بیماری را تحریک کنند:
- بیماری های التهابی اندام های تناسلی زنان؛
- نوسانات هورمونی؛
- واکنش آلرژیک به محصولات بهداشتی صمیمی؛
- کاهش قدرت دفاعی بدن؛
- عدم رعایت بهداشت شخصی؛
- عفونت های غیر اختصاصی، مایکوز، STDs.
تحت تأثیر این عوامل، عامل بیماری زا وارد مجرای ادرار و مجرای ادرار شده و باعث التهاب می شود. معمولاً تشدید بیماری در زمان تخمک گذاری و همچنین 1-2 روز قبل از شروع قاعدگی رخ می دهد. ترشحات واژن به یک بستر عالی برای رشد میکرو فلور بیماری زا تبدیل می شود. علائم سیستیت در دوران قاعدگی معمولی است، اما با تظاهرات مشخصه در طول قاعدگی - درد و کشش درد در قسمت تحتانی شکم پیچیده می شود.
پزشک پس از جمع آوری یک خاطره و مطالعه نتایج تشخیص آزمایشگاهی می تواند علت آسیب شناسی را شناسایی کند. رژیم درمانی استاندارد است، اما در صورت تشخیص عفونت تناسلی، ممکن است به درمان همزمان پاتولوژی های زنان نیاز باشد. رعایت بهداشت فردی، تقویت سیستم ایمنی مهم است.
بارداری و سیستیت
با توجه به نتایج مطالعات، پزشکان دریافتند که باکتریوری بدون علامت حتی قبل از بارداری نیز تشخیص داده می شود، بنابراین در طول دوره بارداری است که این بیماری خود را نشان می دهد. دلایل این امر عبارتند از:
- تغییرات در پس زمینه هورمونی و نسبت پروژسترون و استروژن در بدن مادر باردار.
- نقض urodynamics با افزایش اندازه رحم.
- تضعیف دستگاه رباط، تحرک بیشتر اندام، اما کاهش پریستالسیس و تن آن.
- انبساط لگن کلیه به دلیل افزایش گردش خون در لگن.
دوره نهفته آسیب شناسی تشخیص زودهنگام را پیچیده می کند. درمان سیستیت در دوران بارداری حتی با استفاده از آنتی بیوتیک ها امکان پذیر است. پزشک نام داروها و دوز داروهایی را که برای جنین بی خطر هستند را تجویز می کند.
روش های تشخیصی
علائم سیستیت بسیار مشخص است، اما پزشک همچنان یک سری آزمایشات را تجویز می کند تا در نهایت عامل ایجاد کننده آسیب شناسی را پیدا کند و ماهیت دوره بیماری را مشخص کند. متخصص یک گزارش جمع آوری می کند، شکایات بیمار را تجزیه و تحلیل می کند و با لمس ناحیه مثانه یک معاینه خارجی انجام می دهد. روش های تشخیصی زیر استفاده می شود:
- اکوسکوپی - با استفاده از سونوگرافی، می توانید درجه روند التهابی، شیوع آن را تعیین کنید و همچنین وضعیت سیستم ادراری، اندام های تناسلی را ارزیابی کنید.
- سیستوسکوپی - معاینه اندام با استفاده از آندوسکوپ، که به شما امکان می دهد وضعیت مخاط مثانه را ارزیابی کنید.
- سیستوگرافی - معاینه مثانه با استفاده از ماده حاجب.
در زنان، درمان باید با تعریف پاتوژن آغاز شود. مجموعه ای از آزمایشات آزمایشگاهی اجباری است: تجزیه و تحلیل عمومی ادرار، تجزیه و تحلیل Nechiporenko، کشت باکتریولوژیک، بیوپسی بافت، واکنش زنجیره ای پلیمراز (برای تعیین دقیق تر پاتوژن). برای ارزیابی درجه فرآیند التهابی، پزشکان ممکن است یک آزمایش خون ارسال کنند. در صورت مشکوک شدن به آسیب شناسی التهابی اندام های تناسلی زنان، ممکن است معاینه توسط متخصص زنان و انجام آزمایش های تجویز شده توسط او مورد نیاز باشد.
روش های درمانی
در بیماری های التهابی اندام، پزشکان به روش های درمانی و جراحی برای درمان آسیب شناسی متوسل می شوند. در بیشتر موارد، با افزودن فیزیوتراپی، می توان با یک درمان دارویی فرموله شده مناسب از شر بیماری خلاص شد.
درمان دارویی شامل ترکیبی از گروه های مختلف داروهای موثر بسته به ماهیت بیماری است. ممکن است به بیمار داده شود:
- داروهای ضد التهابی - برای از بین بردن تورم مخاط و از بین بردن درد، روند التهابی کاهش می یابد.
- ضد اسپاسم - برای تسکین علائم درد استفاده می شود، آنها به طور موثر اسپاسم مثانه را از بین می برند.
- درمان ضد باکتری - گروهی از داروهایی که مستقیماً بر روی عامل ایجاد کننده آسیب شناسی اثر می کنند.
- داروهای ضد قارچ - توصیه می شود اگر سیستیت توسط یک قارچ تحریک شود یا توسط آن پیچیده شود (به عنوان مثال، با یک دوره ترکیبی عفونت باکتریایی-قارچی).
- phytopreparations - داروهایی به شکل قرص و سایر اشکال که دارای خواص ضد میکروبی و ضد التهابی هستند.
در برخی موارد، پزشکان به جای تزریق خوراکی، دارو را برای بیمار تجویز می کنند. شستشوی مثانه در کلینیک انجام می شود. با کمک یک کاتتر مخصوص، غلظت مورد نظر دارو تجویز می شود که از راه های دیگر نمی توان به آن دست یافت. قبل از عمل، بیمار باید خود را تخلیه کند تا دارو تا زمانی که ممکن است بر مخاط تأثیر بگذارد.
درمان جراحی فقط در موارد نادری استفاده می شود، زمانی که فرآیند التهابی باعث تغییرات آناتومیکی یا در عفونت های مکرر شدید شود. در این حالت اصلاح لیزر انجام می شود. به عنوان مثال، در سیستیت پس از مقاربت، برای بسیاری از زنان، تنها گزینه درمانی جابجایی دیستال مجرای ادرار است.
رژیم غذایی در درمان سیستیت
پیروی از یک رژیم غذایی ضروری است، زیرا غذاهای تند و شور باعث ایجاد زخم در غشای مخاطی می شوند. سایر محصولات محرک هایی هستند که در بهبودی اختلال ایجاد می کنند:
- غذاهای حاوی قند بالا؛
- مرکبات، غذاهای ترش، تخمیر شده؛
- چاشنی ها؛
- گوجه فرنگی و همه غذاهای با گوجه فرنگی، مواد افزودنی (سس کچاپ، سس، آجیکا)؛
- سس سویا و سرکه؛
- آجیل و شکلات.
برای تسریع بهبودی، به بیمار یک رژیم غذایی سبک و مغذی توصیه می شود. لازم است غذاهای سرخ شده، گوشت دودی، مارینادها، غذاهای چرب را حذف کنید. بهتر است بخارپز، خورش یا آب پز شود. تمام غذاهایی که می توانند آلرژی ایجاد کنند را حذف کنید.
حمله سیستیت می تواند با غذای سنگین نیز تحریک شود که در آن بیمار از یبوست رنج می برد. با رکود توده های مدفوع، پریستالیس روده بدتر می شود، رکود در مثانه رخ می دهد، در نتیجه مخاط دوباره تحریک می شود. به دلیل محتوای پروتئین بالا است که نباید زیاد گوشت، ماهی، لوبیا، پنیر بخورید. آنها را با غذاهای غنی از فیبر - سبزیجات و میوه های مجاز جایگزین کنید.
در طول درمان، سعی کنید در خانه غذا بخورید، خودتان بپزید و غذاها یا غذاهای جدید را در منو قرار ندهید. به خاطر داشته باشید که رژیم غذایی نوشیدنی های الکلی را کاملاً حذف می کند و همچنین قهوه و چای را محدود می کند. آب میوه، دم کرده و جوشانده گیاهان، نوشیدنی های میوه ای و کمپوت مفید خواهد بود. بهتر است آب معمولی را با آب معدنی کمی قلیایی جایگزین کنید.
فیزیوتراپی
در میان روش های درمان بیماری، فیزیوتراپی به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد. به عنوان یک قاعده، در مرحله بهبودی، زمانی که التهاب حاد مثانه برداشته شده است، و روند مثبتی به سمت بهبودی وجود دارد، توصیه می شود. فیزیوتراپی همچنین برای محلی سازی زیر مخاطی عامل آسیب شناسی، زمانی که داروهای ضد باکتری اثر مناسبی ندارند، موثر است. همانطور که از فیزیوتراپی استفاده می شود:
- فونوفورز
- الکتروفورز؛
- مغناطیس درمانی؛
- UHF;
- جریان های مدوله شده
این جلسه طولانی نیست، با این حال، یک دوره 10-15 روش برای به دست آوردن اثر مورد نیاز است. درمان قدرتمند سیستیت به روش های ترکیبی به خلاص شدن کامل از این بیماری کمک می کند.
پاسخ سوال
سیستیت چقدر طول می کشد؟
مدت زمان سیستیت به شکل آسیب شناسی بستگی دارد. دوره حاد 7-10 روز طول می کشد، پس از آن، با درمان مناسب، بهبودی رخ می دهد، اما شکل مزمن بیماری می تواند چندین ماه طول بکشد و دوره های تشدید را یادآوری کند.
آیا امکان بازدید از حمام یا دوش آب گرم با سیستیت وجود دارد؟
دوش یا حمام آب گرم واقعا به تسکین اسپاسم و درد کمک می کند، با این حال، این اثرات حرارتی در التهاب مثانه منع مصرف دارد، زیرا به تشدید روند التهابی کمک می کند.
به چه دکتری مراجعه کنیم و چه آنالیزهایی را تحویل دهیم؟
زنان مشکوک به سیستیت باید با پزشک عمومی تماس بگیرند، مردان - اورولوژیست. در صورت لزوم می توان بیمار را برای معاینه به متخصص زنان ارجاع داد. آزمایشات - آزمایش ادرار، آزمایش خون و سونوگرافی یا سیستوسکوپی.
سن چه تاثیری بر روند بیماری دارد؟
اغلب، سیستیت در زنان 20 تا 45 ساله رخ می دهد که با فعالیت جنسی فعال، سطوح هورمونی ناپایدار و خطر بالاتر ابتلا به پاتولوژی های زنان همراه است. در زنان مسن تر، آسیب شناسی کمتر اتفاق می افتد و با ضعف سیستم ایمنی همراه است.
آیا می توان سیستیت مزمن را درمان کرد؟
مانند هر بیماری مزمن دیگری، سیستیت با دوره های تشدید و بهبودی رخ می دهد. درمان کامل این بیماری دشوار است، اما با درمان مناسب، می توان به بهبودی پایدار و بسیار طولانی بدون هیچ علامتی از سیستم ادراری دست یافت.
آیا برای علائم سیستیت به رژیم غذایی خاصی نیاز دارم؟
بله، در طول دوره تشدید بیماری، به بیماران توصیه می شود که رژیم غذایی خود را به استثنای غذاهای شور، تند و تحریک کننده رعایت کنند. علیرغم وجود تکرر ادرار، نباید خود را به شدت به مصرف مایعات محدود کنید. می توانید تا 2 لیتر آب خالص، کمپوت، چای ضعیف بنوشید. اما الکل و قهوه در مرحله حاد ممنوع است.
هنگام انتخاب اوروسپتیک چه ویژگی هایی را باید در نظر گرفت؟
بیایید با این واقعیت شروع کنیم که انتخاب دارو و تعیین یک رژیم آنتی بیوتیک فقط برای یک متخصص است: یک اورولوژیست، نفرولوژیست، درمانگر. توقف درمان سیستیت به تنهایی یا تغییر درمان غیرقابل قبول است.
استفاده از تتراسایکلین ها، سفالوسپورین ها در سیستیت به سرعت منجر به مقاومت پاتوژن ها می شود. بنابراین، داروهای این گروه ها عملا برای درمان سیستیت استفاده نمی شوند. پزشکان آمپی سیلین‌ها، فلوروکینولون‌ها و ترکیب‌های مختلفی از عوامل اوروسپتیک را تجویز می‌کنند. اوروسپتیک های گیاهی نیز به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرند که مزیت اصلی آن تحمل پذیری خوب و عدم وجود تقریباً کامل موارد منع مصرف است. از داروهای این گروه می توان برای درمان مادران باردار و شیرده استفاده کرد.
پزشک با تجزیه و تحلیل داده های هر مورد بالینی، یک اوروسپتیک را به صورت جداگانه انتخاب می کند. برای تعیین حساسیت پاتوژن ها به یک آنتی بیوتیک خاص، یک مطالعه ویژه انجام می شود - تجزیه و تحلیل باکتریولوژیکی ادرار با تلقیح بر روی محیط های غذایی.
چگونه می توان سیستیت را خودتان در خانه درمان کرد و آیا می توان آن را انجام داد؟
در صورت ظاهر شدن علائم سیستیت، لازم است در اسرع وقت با یک اورولوژیست، نفرولوژیست یا پزشک عمومی مشورت شود. فقط یک متخصص می تواند به درستی ویژگی های تصویر بالینی را ارزیابی کند، یک معاینه جامع انجام دهد، تشخیص صحیح را انجام دهد و درمان لازم را تجویز کند.
اما اغلب بیماران با این واقعیت مواجه می شوند که وقت پزشک برای یک زمان مشخص تعیین شده است و درد باید همین الان تسکین یابد. برای کاهش سرعت پیشرفت فرآیند پاتولوژیک، رژیم نوشیدن را رعایت کنید - حدود 2 لیتر آب، کمپوت، نوشیدنی های میوه ای بنوشید. هیپوترمی یکی از دلایل رایج تشدید این بیماری است، بنابراین ارزش دارد لباس گرم بپوشید و از خود در برابر پیش نویس ها محافظت کنید.
همچنین سعی کنید از اعمال بیش از حد خودداری کنید. استراحت (جسمی و جنسی) به انتظار برای قرار ملاقات با متخصص کمک می کند. مصرف داروهای ضد درد و ضد اسپاسم به تنهایی و بدون نیاز شدید نامطلوب است - آنها می توانند تظاهرات بالینی بیماری را "روغن کنند" و تشخیص صحیح برای پزشک دشوارتر خواهد بود.